Yellow Mountains

Ni Hao!

Allereerst: vrolijk Pasen allemaal! Ik heb vorige week welgeteld één paaseitje gegeten, in China vieren ze namelijk geen Pasen en ik heb vandaag (2e Paasdag) dan ook gewoon moeten werken. Een tijdje geleden heb ik jullie verteld over ‘de stilte voor de storm’ op mijn stage, nou het is zover, de storm begint los te barsten! Ik ben bezig met een verbeterrapport over de gevel van een groot R&D Centre. We hebben namelijk tekeningen ontvangen van de fabrikant/leverancier van de gevel, maar die tekeningen zijn best slecht en incompleet. Mijn taak is om de punten aan te geven waar we informatie missen (en het dus fout gaat op de bouwplaats) en op welke factoren ze dan moeten letten, bijvoorbeeld: waterdichtheid; isolatie; stelmogelijkheden etc. Erg leerzaam! Verder staan er nog een aantal vergaderingen en bouwplaatsbezoeken gepland, het is lekker druk dus :)

Maar zoals jullie weten loop ik hier niet alleen maar stage, ik krijg zelfs regelmatig de vraag of ik überhaupt wel stage loop, haha! De oplettende kijker is dan natuurlijk ook hartstikke benieuwd hoe het in de Yellow Mountains was, in het Pinyin Huangshan (huang = geel, shan = berg, best logisch toch). Het was in één woord: super!! Met mijn ouders heb ik al verschillende mooie plekken op de wereld gezien, bedankt daarvoor ;), maar dit was toch wel een van mijn mooiste plekjes ooit!

De 12 uur in de boemeltrein viel reuze mee, we waren met 4 mannen en Gerard was zo slim geweest om een stok kaarten mee te nemen. De eerste 5 uur van de reis hebben we dan ook gevuld met kaartspelletjes en ‘slap gezever’, dit uiteraard onder het genot van een paar lauwe biertjes ;) Daarna zijn we gaan slapen op onze hardsleepers, (ja ze zijn hard) maar met dank aan mijn oordoppen had ik nog redelijk goed geslapen!
De volgende ochtend waren we dus ook helemaal klaar om Huangshan te beklimmen. Er zijn drie routes naar de top; de Eastern Steps (hard way), de Western Steps (harder way) en de gondel (easy way). Omdat wij nog jong en vitaal zijn hebben we de Western Steps genomen, en omdat ons hotel op deze route lag.. ;) Die naam doet zich wel eer aan, Jezus (om in de paassfeer te blijven) wat was dat zwaar! Maar na ongeveer 5 uur hadden we het gehaald, 1000 meter geklommen, puur en alleen maar met behulp van trappen..! Het uitzicht en het overwinningsgevoel waren gelukkig wel de moeite waard!
Met pap in de benen stonden we de volgende ochtend om 5:45 uur op om de beroemde zonsopgang te bekijken, alleen die viel helaas een beetje tegen.. Daarna zijn we als echte mannen even terug in bed gekropen, haha! Dat deed de pap in de benen niet verdwijnen maar we hebben die dag toch ook weer zo’n 6 uur gelopen. Absolut geen straf hoor! Op de foto’s zie je waarom.
Volgens de Chinezen waren niet alleen maar de bergen mooi, die 4 lange jongens uit Nederland vonden ze ook erg interessant (zelfs very handsome!). Ik ben ondertussen wel gewend om op de foto te moeten met Chinese meisjes, maar daar was het echt een gekkenhuis! We hebben het allemaal meegemaakt; netjes vragen, stiekem foto’s maken en filmen, poseren met ons op de achtergrond, met stelletjes op de foto, met kinderen, echt waar je kunt het zo gek niet bedenken! Het klinkt misschien leuk, maar na 2 dagen word je daar wel echt moe van.. Ja inderdaad sterallures ;)
Met de tweede zonsopgang hadden we meer geluk, die was echt ongelooflijk mooi! De laatste dag zijn we via de Eastern Steps weer omlaag gelopen. Al met al hebben we dus een flinke ronde door het park gemaakt en dat allemaal zonder gebruik te maken van de gondel, gierig hè! Nee ik ben er trots op :) Na deze drie mooie dagen werd het weer tijd om de schone berglucht te verruilen voor de smog in Shanghai.

In Shanghai kon ik nog een dag bijkomen van de van reis, want het Qing Ming Jie festival was gaande. Chinezen herdenken hierbij alle overleden mensen, ze maken de graven schoon, gaan picknicken en eten qingtuan (snoepje gemaakt van rijst..). Dat van het picknicken las ik later, wij gingen namelijk met een internationaal gezelschap ook picknicken die dag. Haha het was echt super druk! De ballen, vliegers en andere rotzooi vloog om letterlijk om je oren, in Lianne’s geval zelfs tegen haar hoofd :P

Dat lijkt me wel weer genoeg voor nu, voor je weet heb je alweer een flinke lap tekst. De rest van mijn avonturen kunnen jullie vanaf september lezen in mijn boek: "China, door de open ogen van een Laowai". Nee grapje, lang verhaal!

Groeten vanuit het prachtige en gekke China!